hikayat 133 - Berperang Dengan Perasaan Memang Mencabar!

Salam and howdy to all bloggers..



Pagi ni takde la rase bersemangat mane pun pegi keje. Bos pun takde. Keje pun kurang jugak la. Pagi-pagi nak pegi keje, dah kene tegur ngan India kat area blok penthouse-la-sangat aku tuh. Hahaha...Biasa la. Soalan tipikal je.


"..Pergi kerja ke...Heheeh.." Beliau.

"..Err,yeah..Hehehe..". dah tu takkan nak pegi masak kowt..?!. Me

"..Beli satu kereta la. Asik naik bas je..Hehehe.." Beliau.

"..Err,jalan jam naik kereta. Baik naik bas. Hehehe.." Me.

Perbualan-sambil berjalan berakhir di situ. Oww,baru aku ingat.Belaiu adalah pemandu teksi. Okey, secara negativenye agak sadis di situ sebab beliau memperkotak katik kan kebolehan aku pergi keje naik bas. Wat de hek pun tatau. Dan secara positive nye,beliau menyarankan aku membeli kereta untuk keselesaan pergi ke tempat kerja..

Baiklah uncle,terima kasih sebab perihatin. Tapi,saya kene la request untuk lesen dulu,sebelom boleh bawak kereta ke tempat kerja,ye dak..?Hahahah..

Oww..Semalam rase sangat sangat lost dan blurrr...! Kenapa tah. Perasaan berkecamuk. Macam genderang yang mahu perang!![ewahh..lagu pulak dah..] Dengar pulak lagu-lagu nostalgia tuh.Aduhhh...Semua yang terjadi sebelum ni,tahun lepas lepas lepas semua pusing balik dalam otak ni. Penyakit apekah..?? Sindrom neuron-memory-lane kot agaknye. Sampai nak makan pun tak selera. Benci!..



note : tengahari ni hujan.tak boleh nak keluar lunch.selamat duit.sekian.hahahahaha..;p





regards,
kakuna